Wat is osteopathie?
Osteopathie is een manuele geneeswijze die op zoek gaat naar een functioneel bewegingsverlies ergens in het lichaam en tracht deze met milde technieken en zachte manipulaties te herstellen.
Het bewegingsverlies kan zich voordoen op het niveau van het bewegingsapparaat maar ook op het niveau van organen en de schedel.
Osteopathie gaat in zijn onderzoek en behandeling uit van een 4-tal principes:
Eén van de belangrijkste principes in de osteopathie is dat men het lichaam als eenheid beschouwt en benadert. Zo bestaat er een wederzijdse interactie tussen de 3 grote systemen:
Het pariëtale systeem ( botten, spieren, gewrichten en omliggende gewrichtsbanden, zenuwen, bloedvaten en omliggende vliezen )
Het viscerale systeem ( alle organen en hun omgevende vliezen )
Het craniale systeem ( schedel, heiligbeen, ruggenmerg, hersenen en omliggende vliezen )
Deze 3 systemen houden elkaar onderling in evenwicht. Is het evenwicht verstoord geraakt door bijvoorbeeld een ongeluk, ziekte, operatie, zwangerschap, stress, slechte voedingsgewoonten enz., dan kan het lichaam klachten gaan vertonen. Omdat ieder lichaam beschikt over enige vorm van compensatie hoeft men niet direct na een bepaalde stress component klachten te krijgen. Vaak wordt het lichaam pas "ziek" als meerdere stress componenten samenkomen en de compensatie mogelijkheden van het lichaam uitgeput geraken. Dan is het de taak van de osteopaat om zoveel mogelijk stress componenten op het lichaam vrij te maken zodanig dat het lichaam zijn eigen natuurlijke balans kan terug vinden.
De osteopaat kijkt dus ook niet alleen naar de plaats waar de klachten zich bevinden, maar bekijkt en behandelt het gehele lichaam. Hij gaat proberen de oorzaak van de klachten te achterhalen. Zo kan het zijn dat er bij rugklachten een darm of misschien een nier in hun beweging gestimuleerd moeten worden. Of dat er bij een baby met darmkrampjes een schedelbasis behandeld moet worden om een zenuw vrij te maken die de darmwerking beïnvloedt, welke bij de geboorte in verdrukking is gekomen. Door de betrokken structuren hun oorspronkelijke beweging terug te geven herstelt lokaal de doorbloeding en heeft het weefsel de kans zich te herstellen. De osteopaat geneest niet, maar zet het lichaam aan en geeft het de kans om zelf te herstellen. Dit is het zelfregulerend vermogen.
Soms kunnen houdings- en bewegingsadviezen, alsmede voedingsadviezen en leefregels een onderdeel uitmaken van de behandeling.
